ความสำคัญของกล้วย

         จากการสำรวจดูหมู่บ้านต่างๆ ที่อยู่ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำโขง มีการปลูกพืชกันหลายชนิดด้วยกัน แต่มีพืชชนิดหนึ่งที่นิยมปลูกกันแทบทุกหลังคาเรือน ในหัวไร่ปลายนาหรือบริเวณบ้าน คือกล้วย ซึ่งที่นิยมปลูกก็มีหลายชนิดด้วยกันเช่น กล้วยหอม กล้วยน้ำว้า กล้วยไข่

            กล้วยถือว่าเป็นผลไม้พื้นเมืองของไทย นิยมรับประทานกันอย่างแพร่หลาย เป็นผลไม้ที่มีทุกฤดูกาลและปราศจากสารพิษ มีประโยชน์สารพัดอย่าง สามารถนำเอาทุกส่วนของพืชชนิดนี้มาทำประโยชน์ใช้สอยและรับประทาน ไม่ว่าจะเป็นใบ ดอก ก้านใบ ลำต้น ผล

            กล้วยน้ำว้าเป็นกล้วยชนิดที่นิยมปลูก เนื่องจากกล้วยน้ำว้าคงความสดอยู่ได้หลายวันก่อนที่จะช้ำเกินไป และมีคุณค่าทางอาหารมากมาย มีชื่อเรียกเป็นภาษาพื้นเมืองแตกต่างกันออกไปในแต่ละท้องถิ่นคือ ภาคเหนือ จะเรียกว่า กล้วยใต้ กล้วยมณีอ่อง กล้วยมะอ่อง กระเหรี่ยงที่แม่ฮ่องสอนเรียกว่า กล้วยสะถุย ที่จันทบุรี เรียกว่า กล้วยเจก ภาคกลาง ภาคใต้และภาคอิสาน เรียกว่า กล้วยน้ำว้า นอกจากจะรับประทานสดแล้ว ยังสามารถนำมาแปรรูปเป็นกล้วยปิ้ง กล้วยเชื่อม กล้วยบวชชี สามารถรับประทานเป็นอาหารหลักและเป็นอาหารเสริมสำหรับเด็กอ่อนด้วย

            กล้วยน้ำว้าจัดเป็นพืชล้มลุก ลำต้นสูง ลำต้นที่อยู่พื้นดินมีรูปร่างกลมมีกาบใบหุ้มซ้อนกัน ใบมีสีเขียวขนาดใหญ่ เรียกว่าใบตอง ส่วนก้านใบจะยาว  

ลักษณะทั่วไป

ต้น ลำต้นสูงไม่เกิน 3.5 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลาง 15 เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกมีสีเขียวอ่อน มีประดำบ้างเล็กน้อย

ใบ ก้านใบมีร่องค่อนข้างแคบ เส้นกลางใบสีเขียว

ดอก ก้านช่อดอกไม่มีขน ปลีรูปไข่ค่อนข้างป้อม ปลายป้าน ด้านนอกสีแดงอมม่วงมีนวลหนา ด้านในสีแดงเข้ม

ผล เครือหนึ่งมีประมาณ 7-10 หวี หวีหนึ่งมี 10-16 ผล ก้านผลยาว เปลือกหนา สุกมีสีเหลืองเนื้อสีขาว รสหวาน ไส้กลางมีสีเหลือง ชมพูหรือขาว ทำให้แบ่งออกเป็นกล้วยน้ำว้าเหลือง กล้วยน้ำว้าแดง กล้วยน้ำว้าขาว